1 juta Bukan Melayu diberikan kerakyatan tanpa diproses?

Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu

Bekas Perdana Menteri Malaysia, Tun Mahathir menyarankan agar diadakan Suruhanjaya Khas RCI mengkaji 1 juta kerakyataan yang diberikan kepada Bukan Melayu sebagai pra-Kemerdekaan oleh Ketua Menteri Tanah Melayu Tunku Abdul Rahman Putra ialah bukti bahawa orang Melayu ‘murah hati’ bersedia untuk berkongsi tanahair mereka dengan mereka yang dianggap ‘orang asing’ dan ‘tidak berkerakyatan’ (Stateless Persons).

Hakikatnya, Bukan Melayu seperti orang Cina dan India adalah immigran ekonomi apabila keperluan mendapatkan buruh dan tenaga-kerja bagi lombong lombong bijih timah, ladang ladang getah dan projek pembikinan infrastruktur seperti jalan jalan raya, jambatan dan landasan keretapi giat diusahakan oleh British demi menyokong aktiviti ekonomi dan perdagangan mereka di Tanah Melayu bermula suku terakhir abad ke 19. Revolusi perindustrian di Britain juga meningkatkan permintaan bahan bahan mentah seperti bijih timah dan getah dan secara automatiknya merancakkan proses migrasi buruh.

Kelomok kelompok masyarakat Bukan Melayu mula ujud dan sistem sokongan juga mula bercambah. Ujudnya sistem sekolah vernakular adalah untuk memberikan masyarakat immigran ini sistem pelajaran yang hampir sama dengan negara asal mereka.

Demonstrasi menentang Malayan Union

Selepas Peperangan Dunia Kedua tamat, Whitehall mengistiharkan Tanah Melayu sebagai Malayan Union dan Parlimen British di Westminister Palace meluluskanya. Kuasa kuasa DYMM Raja Raja Melayu disingkirkan sama sekali. Ini mengakibat orang orang Melayu secara menyeluruh tidak puas hati dan mula membantah. Bantahan bantahan ini dibuat oleh pelbagai pihak, biasanya melalui NGO NGO Melayu yang ditubuhkan dan sediada dan makin rancak.

NGO-NGO Melayu ini disatukan dan digabungkan. Pada 11 Mei 1946 dalam Kongress Melayu Kedua yang dianjurkan di Istana Besar, Johor Bahru dan perkenan DYMM Sultan Johor, Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu (UMNO) telah lahir. UMNO sebagai organisasi yang berjaya mengbungkan suara orang Melayu secara menyeluruh mula mendesak DYMM Raja Raja Melayu untuk menolak Malayan Union.

Perundingan antara Raja Raja Melayu, wakil UMNO dan Pesuruhjaya British di King’s House 20 Nov 1946

Maka berlaku siri perundingan antara pihak British dengan DYMM Raja Raja Melayu dan UMNO bermula April 1946, dimana konsep, struktur dan jurisduksi Malayan Union ditolak dan tidak diterima sama sekali. Maka Malayan Union dibubarkan. Pada persidangan 27 Julai 1946, Raja Raja Melayu dan UMNO menolak apa apa keputusan mengenai bentuk Tanah Melayu diputuskan oleh Whitehall dan Wesminster Palace. Perundingan dengan British ini diteruskan sehingga dirangka dan persetujuan baru dimeterai.

Walaubagaimanapun draf perjanjian baru ini ditolak oleh golongan radikal Melayu. Mereka bergabung dengan kumpulan berhaluan kiri dan Parti Kominis Malaya dan menubuhkan PUTERA-AMCJA untuk menentang UMNO dan mengemukan draf Perlembagaan Rakyat 1947. Namun British telah menolak cadangan ini.

 

DYMM Raja Raja Melayu, wakil wakil UMNO, Menteri Menteri Besar dan wakil wakil British semasa Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu dimeterai di King’s House pada  21Jan 1948

Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu ditanda tangani pada 21 Januari 1948 antara British dan Raja Raja Melayu dan UMNO dan Menteri Menteri Besar ialah saksi perjanjian ini mewakili rakyat. Ianya mula berkuat kuasa pada 1 Februari 1948.

Maka Persekutuan Tanah Melayu pada 1 Februari 1948 hasil dari Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu ini. Ianya memberi takrifan persekutuan, Pesuruhjaya Tinggi British, kuasa kuasa memerintah, Majlis Mesyuarat Undangan, penggubalan undang undang, Majlis Raja Raja Negeri Melayu, Mahkamah, Negeri Negeri Melayu, Negeri Negeri Selat, kewangan dan paling penting, Kerakyatan Persekutuan.

Dalam Artikel 12 Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu ini jelas mengariskan bahawa rakyat Persekutuan Tanah Melayu merupakan rakyat Raja Raja Melayu dan orang Melayu. Ianya juga menggariskan hak Bukan Melayu untuk memohon sebagai rakyat Persekutuan Tanah Melayu.

Artikel 12 Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1 Feb 1948

Sambungan Artkel 12

Majoriti Bukan Melayu yang berada di Persekutuan Tanah Melayu pada awal 1950an tidak diterima sebagai rakyat Persekutuan Tanah Melayu dan mereka juga bukan warga rakyat yang diiktiraf oleh Britain. Pada masa itu, India telah merdeka dari Britain sebagai negara sistem demokrasi dan negara Cina telah menjadi Republik Rakyat Cina, iaitu sebuah negara kominis. Taraf mereka ialah golongan yang tidak berkerakyatan (Stateless Persons).

Pilihanraya Mesyuarat Perundangan pada 1955 menyaksikan Parti Perikatan, kerjasama yang berjaya dijana antara UMNO mewakili orang Melayu, MCA mewakili orang Cina dan MIC mewakili orang India bertanding disemua 52 kerusi yang dipertandingkan. Pengagihan kerusi ialah UMNO 35, MCA 15 dan MIC 2. Ini memperlihatkan kesediaan orang Melayu ‘mengala’ dan berkongsi kuasa kerana hak politik hampir berada mutlak ditangan orang Melayu apabila 84% dari 1.6 juta pengundi berdaftar dan layak mengundi ialah orang Melayu.

Kerjasama ini adalah bukti orang Melayu tidak tamak dan membolot sepenuhnya kuasa tetapi bersedia ‘berkongsi’ dengan Bukan Melayu.

84% dari pengundi berdaftar dan layak mengundi semasa Pilihanraya Majlis Perudangan Persekutuan 1955 ialah orang Melayu

Selepas pilihanraya pertama bagi memilih wakil wakil ke Majlis Mesyuarat Perundangan pada 1955, Parti Perikatan yang memennangi 51 dari 52 kerusi dipertandingkan diundang menubuhkan Kerajaan Persekutuan Tanah Melayu dan Presiden UMNO dilantik sebagai Ketua Menteri. Dalam perundingan dengan Britain bagi mendapatkan kemerdekaan sepenuhnya sebagai negara berdaulat, isu  kerakyatan mereka yang ‘tidak berkerakayatan’ (Stateless Persons) ini timbul.

Tunku Abdul Rahman telah bersetuju untuk menerima terus 980,00 Bukan Melayu yang diiktiraf sebagai `tidak berkerakyataan' sebagai warganegara dan diberi taraf hak sebagai rakyat. Persekutuan Tanah Melayu. Tiada proses untuk mengkaji permohonan setiap mereka ini dan saringan dibuat menurut undang undang yang berkuat kuasa ketika itu iaitu sebagaimana dalam Artikel 12 Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu.

Ini bermakna samada mereka memenuhi syarat sebagai layak untuk memohon dan ditimbangkan untuk menjadi rakyat Persekutuan Tanah Melayu itu tidak berlaku.

Golongan ‘Tidak berkerakayatan’ (Stateless Persons) ini bukan sahaja mendapat kerakyatan, mereka juga secara automatiknya mendapat kuasa memerintah melalui sistem demokrasi Raja Berperlembagaan. Sebelum datang penjajah, tanahair ini diperintah oleh Raja Raja Melayu. Secara tidak langsung, hak kerakyatan memberikan gologan Bukan Melayu kuasa yang dahulunya hak mutlak Raja Raja Melayu.

Komponen Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu; Raja Melayu, UMNO (mewakili rakyat baginda Tuanku) dan Pesuruhjaya British

Desakan Presiden UMNO V itu ada meritnya kerana warga Malaysia hari ini, terutama dikalangan Bukan Melayu yang lewat ini membangkitkan begitu banyak isu isu sensitif mengenai orang Melayu walaupun diperuntukan dalam Perlembagaan Persekutuan Malaysia, perlu sedar asal usul mereka sebenar ada yang tidak layak diterima sebagai rakyat Persekutuan Tanah Melayu semasa Kemerdekaan dicapai.

Walaupun kerakyatan yang diberikan secara enbloc itu tidak praktikal untuk ditarik semula, setidak tidaknya anak cucu mereka yang menikmati kehidupan dalam keadaan aman, makmur, sejahtera dan dibukan pintu peluang sepanjang hampir enam puluh tahun ini dengan hak sepenuhnya sebagai warganegara sedar semua ini datang kerana ehsan Raja Raja dan orang Melayu.

Golongan Bukan Melayu yang mejadi rakyat Persekutuan Tanah Melayu bukan sahaja ada hak penuh, mereka bebas mengekalkan identiti, budaya, bahasa dan adat resam mereka, disamping bebas untuk melakukan apa apa aktiviti ekonomi termasuk berniaga dan mengumpulkan harta. Ada antara pula mereka mendapat kemudahan memohon tanah dari kerajaan dan mendapat pengecualian cukai tertentu apabila menjalankan perniagaan.

Adalah amat tidak sopan untuk mereka yang suatu masa dahulu menumpang sebagai immigran ekonomi, kini berusaha sistematik dalam pelabagai cara dan keadaan untuk melakukan provokasi, menghina, menyakitkan perasaan, dan menyingkirkan ‘tuan rumah’ yang telah pun menunjukan murah hari, toleransi dan kesediaan berkongsi tanahair mereka tanpa sebarang pra-syarat, apatah lagi meminta apa apa.

Sejarah telah membuktikan sikap kompromi dan toleransi orang Melayu merupakan asas terpenting negara ini lahir ditanahair nusantara ini.